Tüm kemâlât Allah’a aittir. Sen hiçbir şey değilsin. Allah’ın ‘Alim’ sıfatı sana tecelli ettiği için sen ilim sahibisin. Görüyorsan ve gören isen, Allah’ın ‘Basir’ ismi sende tecelli ettiği için görüyorsun. Duyuyorsan ve duyan isen, Allah’ın ‘Semi” isminin cilvesi sende tecelli ettiği için duyuyorsun.
Evet, biz kapasitemizi ortaya koymalıyız ki Allah da bize versin. Ben çaba harcamalıyım, zahmet çekmeliyim, kitap okumalıyım, ders almalıyım. Neticede zemin hazırlamalıyım ki Allah ilmini bana versin. Ama kemâli Allah veriyor. Ben doktora gitmeliyim, hastaneye gitmeliyim, araçlardan yararlanmalıyım ki Allah şifayı versin. Lakin şifayı Allah veriyor.
“Bana yediren ve içiren O’dur. Hastalandığım zaman bana şifa veren O’dur.” (Şûra Sûresi, 79-80. ayetler)
Şifa veren Allah’tır; doyuran Allah’tır. Ağzıma lokmayı ben koymalıyım, bu doğru. Lakin bu lokma bazılarını doyurmamış, boğazında kalıp onları boğmuştur. “O yedirendir” yani “Doyuran O’dur”.
Güzel yüzlü biri, bir aynanın karşısına geçse ve görüntüsü aynada yansısa ve o ayna kendisinin güzel olduğunu düşünse, siz bu duruma gülersiniz. Dersiniz ki, bu güzellik senin değil, onundur. Eğer insan buna inanırsa, işte o zaman Allah’a daha çok dayanır.
Allah birkaç sabahı sana emanet verdi. Bilgini, gücünü, güzelliğini, izzet ve şerefini sana verdi ki bakıp görsün ne yapıyorsun! Kendini kaybediyor musun, kibirleniyor musun, Allah’ı unutuyor musun? Ya da şöyle mi diyorsun: Ey Allah’ım, bu kemâl ve güzellikleri bana verdiğin için sana teşekkür ediyorum.
Hüccet’ül-İslam Üstad Mesud Ali
