“Eğer insan sürekli ölümü düşünürse, uzun arzuya, hırsa ve birçok rezil sıfatlara müptela olmaz. Öyleyse ölümü anmak, âfetlerin, manevi ve ruhi hastalıkların tedavisi için etkili bir ilaçtır. Tabii olarak ölüme teveccühü oluşturmak çok kolaydır. İnsan kendi etrafında, ölüme teveccühün mazharlarını bulabilir. Odaya ya da iş yerine ölüm hakkında bir yazı ya da bir tablo asabilir. Hatta kitabının arasına, gördüğünde ölümü hatırlayacak bir yazı bırakabilir.
Bir rivayette Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.a) şöyle buyuruyor: “İnsanların en zekisi, ölümü en çok zikredendir.” 1
Kesin olarak zeki insan aldanmaz ve dünya ve ahiret arasında en iyiyi seçer. Zeki insan dünyanın biteceğini ve yok olacağını bildiğinden, onun bir değerinin olduğuna inanmaz. Her halükarda ölümü anmak için alıştırma yapmak, dünya sevgisinden kaçırmak ve uzun arzulara müptela olmamak için etkili bir ilaçtır.”
Alıntıdır. Kaynak kitap: Yol Azığı, Ayetullah Misbah Yezdi, c.2, s.26
- Bihar-ul Envar, c.6, s. 130 ↩︎
